Poezi

DUA ZEMRËN QË PAJTON


    Dua

    fjalën që ndjellë mirësinë

    dorën që pengon krimin

    zemrën që pajton shqetësimin



    Më pëlqen shtëpia që hapë derën

    nëna që i jep bonjakut gji

    shpendi në flatrim, me krih t’argjentë


 NGJYRA TË JETËS

    Sa here kam menduar

    -a është jeta ngjyrë

    apo ngjyra jetë?


    Sa here kam menduar

    -sa ngjyra ka jeta

    dhe cila është e vërteta?



POETI


    Shpesh-lind me emër 

    vdes pa emër 

    rritet me vargun 

    shkon me vargun 

    ushqehet me këngë

 
    prehet në vajtim

 
    martohet pa darsëm 

    hyn dhënëdërr pa nuse-shpesh


TROLLI


    Kush ka qenë n’konak, n’shtëpinë tënde-

    ai di të tregojë se ç’është mikpritja.

    Kush ka ngrënë bukë në sofrën tënde-

    ai di të tregojë ç’është bujaria.

    ai që ka luftuar me birin tënd,

    di ç’është trimëria .

    Kush lidhi besë me djalin tënd,

    fort mire e di ç’është fjala e dhënë.

    Kushdo ka fjetur pran vatrës sate,

    sa mire e di ç’është gjumi pa ëndrra…

    ai që thithi gjirin në ty,

    di të vdesë për burrëri e fjalë të dhenë


    O Truall-

    Rrezet e diellit tënd

    përfitojnë në zemër dashurinë

    për mbarë Njerzimin.


ZEMRA DHE GJAKU

    Zemra – central

    Gjaku- lum;

    Zemra dhe Gjaku ndërtuan

    Hidrocentralin për rrymën njerzore


    Zemra- sofër

    Gjaku- ushqim,

    Zemra dhe gjaku

    Shtruan drekë

    Për njerëzit.

marrë nga:

                EMRIN E KEMI FORTESË;
                Panoramë Poezie
                Seksioni “DE RADA”
                Ferizaj 1977
                Botues Qendra e Kulturës “Hivzi Sulejmani"